پایدیا (تربیت، فرهنگ) ( یونانی : παιδεία) به پرورش و آموزش عضو ایده آل دولت شهرهای یونان باستان اشاره دارد . این آرمان های آموزشی بعدها به طور کلی به جهان یونانی-رومی گسترش یافت و در لاتین Humanitas نامیده شد.
هدف پایدیا این بود که فضایل نجبا را در شهروندان جوانی که به این روش تربیت شده بودند، القا کند. یک مرد ایده‌آل در پولیس می‌تواند از نظر عقل، اخلاق و وضعیت جسمانی در حال تعالی باشد، بنابراین آموزش بدن و ذهن مهم بود. هم آموزش عملی و مبتنی بر موضوع و هم تمرکز بر اجتماعی شدن افراد در نظم اشرافی شهر، بخشی از این آموزش بود.
جنبه‌های عملی پایدیا شامل موضوعاتی (مانند بلاغت ، دستور زبان و فلسفه ) و همچنین رشته‌های علمی مانند حساب و پزشکی بود.
ژیمناستیک و کشتی به دلیل تأثیر آنها بر بدن در کنار آموزش اخلاقی که با مطالعه موسیقی ، شعر و فلسفه به ارمغان می‌آمد، ارزشمند بودند. این رویکرد برای پرورش یک یونانی فاخر در دنیای یونانی رایج بود، به استثنای اسپارت که در آن روش تربیتی آگوگی انجام می شد.
در گفتمان مدرن، کلاسیک نویس آلمانی-آمریکایی، ورنر یگر ، پایدیا را نوشت :
آرمان های فرهنگ یونانی: با استفاده از مفهوم پایدیا برای ردیابی توسعه تفکر و آموزش یونانی از هومر تا دموستنس .
مورتیمر آدلر ، دایره‌المعارف نویس و فیلسوف ارسطویی، در نقد خود از نظام‌های آموزشی معاصر غرب ، پیشنهادی پایدیایی ارائه می‌دهد.
لارنس آ. کرمین این امر را در تاریخچه آموزش آمریکا پیاده کرد.
پایدیای ایسوکراتس به ویژه در آتن کاملاً تأثیرگذار بود. هدف ایسوکراتس ساختن شیوه‌ای از آموزش و سیاست بود که درعین‌حالی که از نظر فکری قابل احترام باقی می‌ماند، در عملکرد مشورتی دموکراتیک شهر اعتبار به ارمغان آورد. ایسوکراتس به دنبال آن بود که با اعمال یک اصل سازگاری فکری در زندگی مخاطبان خود، عشق به خرد را در مخاطبان خود تشویق کند. جنبه اساسی پایدیایی او سازگاری در سطوح فردی، مدنی و کیهانی بود.
••••
لینک دانلود کتاب صوتی پایدیا اثر ورنر یگر (در تلگرام)
